Steeds meer mensen hebben veel ballen hoog te houden. Daarbij onderdruk je vaak gevoelens en emoties die opkomen. Ik maak graag de vergelijking met het onder water duwen van ballen. Ken je dat gevoel? Dat je een bal onder water te duwen hebt? En als dat het even niet lukt, plopt het ineens naar boven: vol in je gezicht.
Je kent ze wel, die strandballen die altijd wegvliegen als je net op het strand ligt. De bal die je snel even opblaast en daarna weer heel klein kunt opvouwen om mee te nemen. Probeer die bal eens onder water te drukken en beeld je in dat in die bal jouw gevoel zit. Klinkt of voelt dit bekend? Dan ben ook jij bezig met het angstvallig onderdrukken van je eigen gevoel en emotie.
Net als iedereen heb je ook wel eens last van een emotie die je op dit moment even niet kunt gebruiken. Je zet het aan de kant en gaat door met de dagelijkse gang van zaken. Tot een soortgelijke situatie zich voordoet en dat gevoel ineens weer terugkomt. Je vangt de bal en duwt het snel onder water: nu even niet!
Voor even is dat net erg. Maar hoe vaker de bal met hetzelfde gevoel terug komt, hoe zwaarder het wordt om je emotie de baas te blijven. En als het dan even niet lukt om jezelf onder controle te houden, komt die bal ineens omhoog en spring jij uit je vel.
Hoe langer jij alles onder water duwt, hoe meer je lijf gaat protesteren
Het kost ons voortdurend kracht om de bal onder water te drukken. Hoe vaker de bal terug omhoog komt, hoe moeilijker het wordt om het weer naar beneden te drukken en de baas te blijven. Uiteindelijk ben je alleen maar bezig om het gevoel weg te duwen en niet te voelen.
Hoe harder je duwt, hoe meer kracht je nodig hebt. Letterlijk. Jouw spieren leveren een inspanning die niet nodig is én waarvoor deze spieren helemaal niet bedoeld zijn. En dat geeft lichamelijke klachten. Ken je de pijn in je bovenrug als je gestrest bent? Krijg je last van je schouders en hoofdpijn als je eigenlijk bang bent voor wat er gaat komen? Of heb je last van je onderrug als je weer het gesprek aan moet met die leidinggevende?
Allemaal tekenen dat jij ballen onder water drukt.
Dient het gevoel dat jij krijgt je wel in deze situatie?
Soms kun je het gevoel wat je in een (nieuwe) situatie hebt niet helemaal plaatsen. Waarom ben ik bang om het gesprek met mijn leidinggevende aan te gaan terwijl ik net een nieuwe baan heb en deze man nog nooit heb gesproken?
We generaliseren de situaties die we tegenkomen. Een cadeautje van de werking van onze hersenen. Lijkt de situatie op een voorgaande? Dan wordt de bal met dát gevoel naar je toe gegooid. Je kunt dan praten tegen jezelf wat je wil, maar dat gevoel gaat niet weg.
Precies daaraan kun je met een coach werken. Die ballen omhoog laten komen door er eindeloos over te praten heeft voor wat mij betreft geen zin. Ik zoek liever de ballen op en laat ze onder water. Daar prik ik ze lek waardoor de lucht eruit kan en jij niet meer zoveel kracht hoeft te zetten om de bal onder water te duwen.
Ik wil niet alle ballen boven water krijgen, maar onderwater lek prikken
De meest effectieve methode om te werken met jouw gevoel en emotie is door terug te gaan naar dat gevoel of die emotie. Dat hoeft niet lang te duren. Je moet alleen even weten hoe het moet. Door de juiste vragen te stellen en snel handelen, wordt jouw emotie op die situaties opgelost. In de toekomst gaat je hoofd dus niet meer automatisch naar die andere herinneringen en krijg jij niet meer dezelfde bal toegespeeld. En dat geeft lucht: je hebt weer kracht om na te denken. De kracht die je niet meer nodig hebt om de bal onder water te duwen.
